این روزها فروپاشی اقتصادی، انسداد حاکم بر فضای سیاسی و بن بست های متعدد در عرصه های بین المللی تغییر در ساختار سیاسی موجود را ناگزیر ساخته است. چنین وضعیتی احتمال یک اتحاد فراگیر در بین اپوزوسیون ایرانی را نیز تقویت کرده است. جامعه ایران پس از تجربه ناموفق جنبش سبز که با غروب اصلاح طلبان مصادف شد، با درس گرفتن از تجارب کشورهای دیگر منطقه درصدد است تا به بازتعریف اهداف تحول خواهانه سیاسی برسد. در همین حال نتایج پژوهش منتشر شده در روزنامه وال استریت ژورنال حکایت از ظرفیت بالای لیبرال دموکراسی در میان مردم ایران دارد. چنین ظرفیتی در جامعه ایران بزرگترین مانع در برابر تکرار فاجعه ای چون 57 می باشد. فضای ایدئولوژی زده جامعه روشنفکری ایران در آن دوران در نهایت منجر به اتحاد شوم روشنفکران چپ با متحجر ترین دسته اجتماعی شد که از آن به عنوان اتحاد ارتجاع سرخ و سیاه نام برده شده است. پیوندی میان اسلام گرایان و چپ ها با محوریت آمریکا ستیزی، که در نهایت نیز ثمره های خود را به خورد 3 نسل بعد نیز داد. این اتحاد اگرچه در نهایت پایانی تراژیک برای سرخ ها داشت و خود بزرگترین قربانیان این محور آمریکاستیز گشتند، اما در کمال تعجب کماکان باقیماندگان آن پیوند این روزها نیز در صدد هستند به همان راهی بروند که 30 سال پیش رفته اند. اتحادی جدید این بار با اسلام گرایان جدید. به عبارتی سرخ جدید که این روزها اصرار زیادی دارد تا خود را "جمهوری خواه" معرفی کند با سیاه جدید که خود را "اصلاح طلب" نامیده است در صدد ائتلاف بر آمده اند. بهتر اینست این دوستان با نگاهی مجدد به نتایج نظر سنجی ها دید خود از جامعه ایران را به روز سازند. آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت! نسل نوی ایران آن ادبیات و مناسبات را بر نمی تابد. در هر روزنه ای به دنبال مدرنیته می چرخد و برچسب مصرف گرا او را از استفاده از تکنولوژی شرمنده نمی سازد!
با بلند شدن زمزمه اتحاد به طور شگفت آوری این خفتگان سیاسی نیز سر بلند کرده اند و پریشان وار هر آنچه در توان دارند به کار گرفته اند تا در راه آلترناتیو سازی سنگ اندازی کنند. من تعجبم از اپوزوسیون اینست که چرا یکبار هم که شده این جماعت غافل را متوجه نمی سازند که در بحث اتحاد اصولن موضوعیتی ندارند؟ آیا بهتر نیست به اتحادی فراخور ظرفیت سیاسی جامعه ایران اندیشید و از کسبه ورشکسته سیاسی که تاریخ انقضایشان مدتها به سر آمده است دوری جست؟
با بلند شدن زمزمه اتحاد به طور شگفت آوری این خفتگان سیاسی نیز سر بلند کرده اند و پریشان وار هر آنچه در توان دارند به کار گرفته اند تا در راه آلترناتیو سازی سنگ اندازی کنند. من تعجبم از اپوزوسیون اینست که چرا یکبار هم که شده این جماعت غافل را متوجه نمی سازند که در بحث اتحاد اصولن موضوعیتی ندارند؟ آیا بهتر نیست به اتحادی فراخور ظرفیت سیاسی جامعه ایران اندیشید و از کسبه ورشکسته سیاسی که تاریخ انقضایشان مدتها به سر آمده است دوری جست؟
